(مساله 642) نبش قبر مسلمان، یعنی شكافتن قبر او اگر چه طفل یا دیوانه باشد حرام است ولی اگر بدنش از بین رفته و خاك شده باشد اشكال ندارد.
(مساله 643) نبش قبر امامزاده‌ها و شهداء و علماء وصلحاء اگر چه سالها بر آن گذشته باشد در صورتی كه زیارتگاه باشد حرام است، بلكه اگر زیارتگاه هم نباشد بنابر احتیاط واجب، نباید آن را نبش كرد.
(مساله 644) شكافتن قبر در چند مورد حرام نیست:
اول: آن كه میت در زمین غصبی دفن شده باشد و مالك زمین راضی نشود كه در آنجا بماند.
دوم: آن كه كفن یا چیز دیگری كه با میت دفن شده، غصبی باشد وصاحب آن راضی نشود كه در قبر بماند و اگر چیزی از مال خود میت كه به ورثه رسیده با او دفن شود، احتیاط واجب آن است كه از نبش قبر خودداری نمایند، ولی اگر وصیت كرده باشد كه دعا یا قرآن یا انگشتری را با او دفن كنند، در صورتی كه وصیتش بیشتر از یك سوم مال او نباشد، برای بیرون آوردن اینها، نمی‌توانند قبر را بشكافند.
سوم: آن كه میت بی‌غسل یا بی‌كفن دفن شده باشد یا بفهمند غسلش باطل بوده یا به غیر دستور شرع كفن شده یا در قبر او را رو به قبله نگذاشته‌اند، در تمام این موارد در صورتی شكافتن قبر جایز است كه موجب هتك احترام میت نشود.
چهارم: آن كه برای ثابت شدن حقی بخواهند بدن میت را ببینند.
پنجم: آن كه میت را در جائی كه بی‌احترامی به او است مثل قبرستان كفار یا جائی كه كثافت و خاكروبه می‌ریزند، دفن كرده باشند.
ششم: آن كه برای یك مطلب شرعی كه اهمیت آن از شكافتن قبر بیشتر است، قبر را بشكافند مثلا بخواهند بچه زنده را از شكم زن حامله‌ای كه دفنش كرده‌اند بیرون آورند.
هفتم: آن كه بترسند درنده‌ای بدن میت را پاره كند، یا سیل او را ببرد یا دشمن بیرون آورد.
هشتم: آن كه قسمتی از بدن میت را كه با او دفن نشده بخواهند دفن كنند، ولی احتیاط واجب آن است كه آن قسمت از بدن را طوری در قبر بگذارند كه بدن میت دیده نشود.