ترجمه اذان و اقامه

اَللّهُ اَكْبَرُ  یعنی: خدای تعالی بزرگتر از آن است که او را وصف کنند. اَشْهَدُ اَنْ لا اِلَهَ إِلاَّ اللّهُ یعنی: شهادت می‌دهم که غیر خدائی که یکتا و بی‌همتا است خدای دیگر سزاوار پرستش نیست. اَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّهِ یعنی: شهادت می‌دهم که حضرت محمد بن عبدالله| پیغمبر و فرستاده خداست. اَشْهَدُ أَنَّ عَلِیَّاً امیرالمؤمنین وَلِىُّ اللّه یعنی: شهادت می‌دهم که حضرت علی× امیرالمؤمنین ولی خدا بر همه خلق است. حَىَّ عَلَى الصَّلاةِ، یعنی: بشتاب برای نماز. حَىَّ عَلَى الْفَلاحِ، یعنی: بشتاب برای رستگاری. حَىَّ عَلى خَیْرِ الْعَمَلِ، یعنی: بشتاب برای بهترین کارها که نماز است. قَدْ قامَتِ الصَّلاةُ، یعنی: بتحقیق نماز بر پا شد. لا اِلَهَ إِلاَّ اللّهُ، یعنی: خدائی سزاوار پرستش نیست مگر خدائی که یکتا و بی‌همتا است.

(مساله 921) بین جمله‌های اذان و اقامه باید خیلی فاصله نشود و اگر بین آنها بیشتر از معمول فاصله بیندازد، باید دوباره آن را از سر بگیرد.

(مساله 922) اگر در اذان و اقامه صدا را در گلو بیندازد چنانچه غنا شود، یعنی به طور آوازخوانی که در مجالس لهو و بازیگری معمول است، اذان و اقامه را بگوید، حرام است و اگر غنا نشود، مکروه می‌باشد.

(مساله 923) در پنج نماز اذان ساقط می‌شود:

اول: نماز عصر روز جمعه.

دوم: نماز عصر روز عرفه که روز نهم ذی الحجه است.

سوم: نماز عشا ء شب عید قربان، برای کسی که در مشعر الحرام باشد.

چهارم: نماز عصر و عشاء زن مستحاضه.

پنجم: نماز عصر کسی که نمی‌تواند از بیرون آمدن بول و غائط خود داری کند و در این پنج نماز در صورتی ادان ساقط می‌شود، که با نماز قبلی فاصله نشود، یا فاصله کمی بین آنها باشد، ولی فاصله شدن نافله و تعقیب ضرر ندارد.

(مساله 924) اگر برای نماز جماعتی اذان و اقامه گفته باشند، کسی که با آن جماعت نماز می‌خواند نباید برای خود اذان و اقامه بگوید.

(مساله 925) اگر برای خواندن نماز جماعت به مسجد رود و بیند جماعت تمام شده، تا وقتی که صفها بهم نخورده و جمعیت متفرق نشده، نمی‌تواند برای نماز خود اذان و اقامه بگوید در صورتی که برای جماعت اذان و اقامه گفته شده باشد.

(مساله 926) در جایی که عده‌ای مشغول نماز جماعتند، یا نماز آنان تازه تمام شده و صف‌ها بهم نخورده است، اگر انسان بخواهد فرادی یسا با جماعت دیگری که برپا می‌شود نماز بخواند، یا سه شرط اذان و اقامه از او ساقط می‌شود:

اول: آنکه برای آن نماز، اذان و اقامه گفته باشند.

دوم: آنکه نماز جماعت باطل نباشد.

سوم: آنکه نماز او و نماز جماعت در یک مکان باشد، پس اگر نماز جماعت، داخل مسجد باشد و او بخواهد در بام مسجد نماز بخواند، مستحب است اذان و اقامه بگوید.

(مساله 927) اگر در شرط دوم از شرطهایی که در مساله پیش گفته شد شک کند، یعنی شک کند که نماز جماعت صحیح بوده یا نه، اذان و اقامه از او ساقط است، ولی اگر در یکی از دو شرط دیگر شک کند، مستحب است اذان و اقامه بگوید.

(مساله 928) کسی که اذان و اقامۀ دیگری را می‌شنود مستحبّ است هر قسمتی را که می‌شنود بگوید امّا از «حَىَّ عَلَى الصَّلاةِ» تا «حَىَّ عَلى خَیْرِ الْعَمَلِ» را به امیّد ثواب، بگوید.

(مساله 929) کسی که اذان و اقامه دیگری را شنید، چه با او گفته باشد یا نه، در صورتی که بین آن اذان و اقامه و نمازی که می‌خواهد بخواند، زیاد فاصله نشده باشد، می‌تواند برای نماز خود اذان و اقامه نگوید.

(مساله 930) اگر مرد اذان زن با قصد لذت بشنود، اذان از او ساقط نمی‌شود بلکه اگر قصد لذت هم نداشته باشد، ساقط شدن اذان اشکال دارد.

(مساله 931) اذان و اقامه نماز جماعت را باید مرد بگوید، ولی در جماعت زنان اگر زن اذان و اقامه بگوید، کافی است.

(مساله 932) اقامه باید بعد از اذان گفته شود و اگر قبل از اذان بگویند، صحیح نیست.

(مساله 933) اگر کلمات اذان و اقامه را بدون ترتیب بگوید مثلاً حَىَّ عَلَى الْفَلاحِ را پیش از حَىَّ عَلَى الصَّلاةِ بگوید، از جایی که ترتیب به هم خورده، دوباره بگوید.

(مساله 934) باید بین اذان و اقامه فاصله ندهد و اگر بین آنها بقدری فاصله دهد که اذانی را گفته اذان این اقامه حساب نشود، مستحب است دوباره اذان و اقامه را بگوید و نیز اگر بین اذان و اقامه و نماز بقدری فاصله دهد فاصله دهد که اذان و اقامه آن نماز حساب نشود، مستحب است دوباره برای آن نماز، اذان و اقامه بگوید.

(مساله 935) اذان واقامه باید به عربی صحیح گفته شود، پس اگر به عربی غلط بگوید، یا بجای حرفی حرف دیگر بگوید یا مثلاً ترجمه آنها را به فارسی بگوید صحیح نیست.

(مساله 936) اذان و اقامه باید بعد از داخل شدن وقت نماز گفته شود و اگر عمداً یا از روی فراموشی پیش او وقت بگوید، باطل است.

(مساله 937) اگر پیش از گفتن اقامه شک کند که اذان گفته یا نه، باید اذان را بگوید، ولی اگر مشغول اقامه شود و شک کند که اذان گفته یا نه،گفتن اذان لازم نیست.

(مساله 938) اگر در بین اذان یا اقامه، پیش از آنکه قسمتی را بگوید شک کند که قسمت پیش از آن را گفته یا نه، باید قسمتی را که در گفتن آن شک کرده بگوید، ولی اگر در حال گفتن قسمتی از اذان یا اقامه شک کند که آنچه پیش از آن است گفته یا نه، گفتن آن لازم نیست.

(مساله 939) مستحب است انسان در موقع گفتن اذان، رو به قبله بایستد و با وضو یا غسل باشد و دستها را به گوش بگذرد و صدا را بلند نماید و بکشد و بین جمله‌های اذان کمی فاصله دهد و بین آنها حرف نزند.

(مساله 940) مستحب است بدن انسان در موقع گفتن اقامه آرام باشد و آن را از اذان آهسته‌تر بگوید و جمله‌های آن را به هم نچسباند ولی به اندازه‌ای که بین جمله‌های اذان فاصله می‌دهد، بین جمله‌های اقامه فاصله ندهد.

(مساله 941) مستحب است بین اذان و اقامه یک قدم بر دارد یا قدری بنشیند یا سجده کند یا ذکر بگوید یا قدری ساکت باشد یا حرفی بزند یا دو رکعت نماز بخواند ولی حرف زدن بین اذان و اقامه نماز صبح مستحب نیست، نماز خواندن بین اذان و اقامه مغرب را به امید ثواب بجا بیاورد.

(مساله 942) مستحب است کسی را که برای گفتن اذان معین می‌کنند، عادل و وقت شناس و صدایش بلند باشد و اذان را در جای بلند بگوید.