1. خوردن و آشامیدن
1. خوردن و آشامیدن
(مساله 1570) اگر روزه‌دار عمداً چیزی بخورد یا بیاشامد، روزه او باطل میشود، چه خوردن و آشامیدن آن چیز معمول باشد مثل نان و آب. چه معمول نباشد مثل خاک و شیره درخت و چه کم باشد یا زیاد، حتی اگر مسواک را از دهان بیرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو ببرد روزه او باطل میشود، بلکه اگر رطوبت مسواک در آب دهان به طوری از بین برود که رطوبت خارج به آن گفته نشود. ولی بداند که در دهان باقی است و با آب دهان مخلوط شده است بنابر احتیاط لازم نباید آن را فرو برد.
(مساله 1571) اگر موقعی که مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده، باید لقمه را از دهان بیرون آور د و چنانچه عمداً فرو برد روزه اش باطل است و به دستوری که بعداً گفته خواهد شد کفاره هم بر او واجب میشود.
(مساله 1572) اگر روزه‌دار سهواً چیزی بخورد یا بیاشامد، روزه اش باطل نمی‌شود.
(مساله 1573) احتیاط مستحب آن است که روزه‌دار از استعمال آمپولی که بجای غذا به کار می‌رود خودداری کند، ولی تزریق آمپولی که عضو را بی‌حس می‌کند یا بجای دوا استعمال میشود اشکال ندارد و تزریق هیچ نوع از آمپولها روزه را باطل نمی‌کند.
(مساله 1574) اگر روزه‌دار چیزی را که لای دندان مانده است عمداً فرو ببرد روزه اش باطل میشود.
(مساله 1575) کسی که می‌خواهد روزه بگیرد، لازم نیست پیش از اذان دندانهایش را خلال کند،ولی اگر بداند غذایی که لای دندان مانده درروز فرو می‌رود،چنانچه خلال نکند و چیزی از آن فرو رود،روزه اش باطل میشود بلکه اگر هم فرو هم نرود بنابر احتیاط واجب بایدقضای آن روز را بگیرد.
(مساله 1576) فرو بردن آب دهان، اگر چه به واسطه خیال کردن ترشی و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمی‌کند.
(مساله 1577) فرو بردن اخلاط سر وسینه، تا به فضای دهان نرسیده اشکال ندارد، ولی اگر داخل فضای دهان شود، احتیاط واجب آن است که آن را فرو نبرد.
(مساله 1578) اگر روزه‌دار بقدری تشنه شود که بترسد از تشنگی بمیرد می‌تواند به اندازه‌ای که از مردن نجات پیدا کندآب بیاشامد ولی روزه او باطل میشود و اگر ماه رمضان باشد. باید در بقیه روزه از بجا آوردن کاری که روز را باطل می‌کند خودداری نماید.
(مساله 1579) جویدن غذا برای بچه یا پرنده و چشیدن غذا و مانند اینها که معمولاً به حلق نمی‌رسد، اگر چه اتفاقاً به حلق برسد، روزه را باطل نمی‌کند. ولی اگر انسان از اول بداند که به حلق می‌رسد چنانچه فرو رود، روزه اش باطل میشود و باید قضای آن را بگیرد و کفاره هم بر او واجب است.
(مساله 1580) انسان نمی‌تواند برای ضعف، روزه را بخورد، ولی اگر ضعف او بقدری است که معمولاً نمی‌شود آن را تحمل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد.