4. دروغ بستن به خدا و پیغمبر|

(مساله 1593) اگر روزه‌دار به گفتن یا به نوشتن یا به اشاره و مانند اینها به خدا و پیغمبر| و جانشینان آن حضرت× عمداً نسبت دروغ بدهد. اگر چه فوراً بگوید دروغ گفتم یا توبه کند،روزه او باطل است. و احتیاط واجب آن است که حضرت زهرا÷ و سایر پیغمبران و جانشینان آنان هم در این حکم فرقی ندارند.

(مساله 1594) اگر بخواهد خبری را که نمی‌داند راست است یا دروغ نقل کند، بنابر احتیاط واجب باید از کسی که آن خبر را گفته، یا از کتابی که آن خبر در آن نوشته شده نقل نماید.

(مساله 1595) اگر چیزی را به اعتقاد این که راست است از قول خدا یا پیغمبر نقل کند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه اش باطل نمی‌شود.

(مساله 1596) اگر بداند دروغ بستن به خدا و پیغمبر روزه را باطل می‌کند و چیزی را که می‌داند دروغ است به آنان نسبت دهد و بعداً بفهمد آنچه را که گفته راست بوده، روزه اش باطل است و در ماه رمضان تا مغرب از آنچه روزه را باطل می‌کند خودداری نماید.

(مساله 1597) اگر دروغی را که دیگری ساخته عمداً به خدا و پیغمبر و جانشینان پیغمبر نسبت دهد روزه اش باطل می‌شود، ولی اگر از قول کسی که آن دروغ را ساخته نقل کند اشکال ندارد.

(مساله 1598) اگر از روزه‌دار بپرسند که آیا پیغمبر| چنین مطلبی فرموده‌اند و او جائی که در جواب باید بگوید نه، عمداً بگوید بلی یا جائی که باید بگوید بلی عمداً بگوید نه، روزه اش باطل می‌شود.

(مساله 1599) اگر از قول خدا یا پیغمبر حرف راستی را بگوید بعد بگوید دروغ گفتم، یا در شب دروغی را به آنان نسبت دهد و فردای آن که روزه می‌باشد بگوید آنچه دیشب گفتم راست است، روزه اش باطل می‌شود.