شرائط شیر دادنی که علّت محرم شدن است

(مسأله 2470) شیر دادنی که علّت محرم شدن است هشت شرط دارد:

اوّل: بچّه شیر زن زنده را بخورد، پس اگر از پستان زنی که مرده است شیر بخورد تأثیر ندارد.

دوّم: شیر آن زن از حرام نباشد، پس اگر شیر بچّه‌ای را که از زنا بدنیا آمده به بچّه دیگر بدهند، به واسطه آن شیر، بچّه به کسی محرم نمی‌شود.

سوّم: بچّه شیر را از پستان بمکد، پس اگر شیر را در گلوی او بریزند لازم است کسانی که به واسطه شیر خوردن به آن بچّه محرم می‌شوند با او ازدواج نکنند و نگاه محرمانه هم به او ننمایند.

چهارم: شیر، خالص و با چیز دیگر مخلوط نباشد.

پنجم: شیر از یک شوهر باشد. پس اگر زن شیر دهی را طلاق دهند، بعد شوهر دیگری کند و از او آبستن شود و تا موقع زائیدن شیری که از شوهر اوّل داشته باقی باشد و مثلاً هشت دفعه پیش از زائیدن از شیر شوهر اوّل و هفت دفعه بعد از زائیدن از شیر شوهر دوّم به بچّه‌ای بدهد، آن بچّه به کسی محرم نمی‌شود.

ششم: بچّه به واسطه مرض شیر را قی نکند و اگر قی کند، بنابر احتیاط واجب کسانی که به واسطه شیر خوردن به آن بچّه محرم می‌شوند، باید با او ازدواج نکنند و نگاه محرمانه هم به او ننمایند.

هفتم: پانزده مرتبه، یا یک شبانه روز به طوری که در مسأله بعد گفته میشود شیر سیر بخورد، یا مقداری شیر به او بدهند که بگویند از آن شیر استخوانش محکم شده و گوشت در بدنش روئیده است، بلکه اگر ده مرتبه هم به او شیر دهند، احتیاط مستحّب آن است کسانی که به واسطه شیر خوردن او به او محرم می‌شوند، با او ازدواج نکنند و نگاه محرمانه هم به او ننمایند.

هشتم: دو سال بچّه تمام نشده باشد و اگر بعد از تمام شدن دو سال، او را شیر دهند به کسی محرم نمی‌شود، بلکه اگر مثلاً پیش از تمام شدن دو سال، چهارده مرتبه و بعد از آن، یک مرتبه شیر بخورند، به کسی محرم نمی‌شود، ولی چنانچه از موقع زائیدن زن شیر ده بیشتر از دو سال گذشته باشد و شیر او باقی باشد و بچّه‌ای را شیر دهد آن بچه به کسانی که گفته شد، محرم می‌شود.

(مسأله 2471) باید بچّه در بین یک شبانه روز غذا یا شیر کس دیگر را نخورد ولی اگر کمی غذا بخورد که نگویند در بین، غذا خورده اشکال ندارد و نیز باید پانزده مرتبه را از شیر یک زن بخورد و در بین پانزده مرتبه، شیر کسِ دیگر را نخورد و در هر دفعه بدون فاصله شیر بخورد، ولی اگر در بین شیر خوردن نفس تازه کند، یا کمی صبر کند، که از اوّلی که پستان در دهان می‌گیرد تا وقتی سیر می‌شود، یک دفعه حساب شود، اشکال ندارد.

(مسأله 2472) اگر زن از شیر شوهر خود بچّه‌ای را شیر دهد، بعد شوهر دیگر کند و از شیر آن شوهر هم بچّه دیگر را شیر دهد آن دو بچّه به یکدیگر محرم نمی‌شوند، اگر چه بهتر است با هم ازدواج نکنند و نگاه محرمانه به یکدیگر ننمایند.

(مسأله 2473) اگر زن از شیر یک شوهر چندین بچّه را شیر دهد، همه آنان به یکدیگر و به شوهر و به زنی که آنان را شیر داده، محرم می‌شوند.

(مسأله 2474) اگر کسی چند زن داشته باشد و هر کدام آنان با شرایطی که گفتیم بچّه را شیر دهد، همه آن بچّه‌ها به یکدیگر و به آن مرد و به همه آن زنها محرم می‌شوند.

(مسأله 2475) اگر کسی دو زن شیر ده داشته باشد و یکی از آنان بچّه‌ای را مثلاّهشت مرتبه و دیگری هفت مرتبه شیر بدهد آن بچّه به کسی محرم نمی‌شود.

(مسأله 2476) اگر زنی از شیر یک شوهر پسر و دختری را شیر کامل بدهد خواهر و برادر آن دختر به خواهر و برادر آن پسر محرم نمی‌شوند.

(مسأله 2477) انسان نمی‌تواند بدون اذن زن خود، با زنهائی که به واسطه شیر خوردن، خواهر زاده و برادر زاده زن او شده‌اند ازدواج کند و نیز اگر با پسری لواط کند، نمی‌تواند با دختر و خواهر و مادر و مادر بزرگ آن پسر که رضاعی هستند یعنی به واسطه شیر خوردن، دختر و خواهر و مادر او شده‌اند ازدواج نماید.

(مسأله 2478) زنی که برادر انسان را شیر داده به انسان محرم نمی‌شود، اگر چه احتیاط مستحّب آن است که با او ازدواج نکند.

(مسأله 2479) انسان نمی‌تواند با دو خواهر، اگر چه رضاعی باشند یعنی به واسطه شیر خوردن، خواهر یکدیگر شده باشند ازدواج کند؛ و چنانچه دو زن را عقد کند و بعد بفهمد خواهر بوده‌اند، در صورتی که عقد آنان در یک وقت بوده، هر دو باطل است و اگر در یک وقت نبوده عقد اوّلی صحیح و عقد دوّمی باطل می‌باشد.

(مسأله 2480) اگر زن از شیر شوهر خود کسانی را که گفته می‌شود شیر دهد، شوهرش بر او حرام نمی‌شود، اگر چه بهتر آن است احتیاط کنند:

اوّل: برادر و خواهر خود را.

دوّم: عمو و عمّه و دائی و خاله خود را.

سوّم: اولاد عمو و اولاد دائی خود را.

چهارم: برادر زاده خود را.

پنجم: برادر شوهر، یا خواهر شوهر خود را.

ششم: خواهر زاده خود، با خواهر زاده شوهرش را.

هفتم: عمو و عمّه و دائی و خاله شوهرش را.

هشتم: نوه زن دیگر شوهر خود را.

(مسأله 2481) اگر کسی دختر عمّه یا دختر خاله انسان را شیر دهد به انسان محرم نمی‌شود ولی احتیاط مستحّب آن است که از ازدواج با او خودداری نماید.