احکام خوردنیها و آشامیدنیها

(مسأله 2622) خوردن گوشت مرغی که مثل شاهین چنگال دارد، حرام است و پرستو حلال می‌باشد، و خوردن گوشت هدهد مکروه می‌باشد.

(مساله 2623) اگر چیزی را که روح دارد از حیوان زنده جدا نمایند، مثلاً دنبه یا مقداری گوشت از گوسفند زنده ببرند، نجس و حرام می‌باشد.

(مسأله 2624) پانزده چیز از حیوانات حلال گوشت حرام است:

1. خون.
2. فَضله.
3. نَری.
4. فَرج.
5. بچّه دان و بنابر احتیاط واجب جُفت.
6. غُدَد که آن را دشول می‌گویند.
7. تخم که آن را دنبلان می‌گویند.
8. چیزی که در مغز کلّه است و به شکل نخود می‌باشد.
9. مغز حرام که در میان تیره پشت است.
10. پی که در دو طرف تیره پشت است.
11. زهردان.
12. سپرز (طحال).
13. بول دان (مثانه).
14. حَدَقَه چشم (مردمک).
15. چیزی که در میان سُم است و به آن ذات الا شا جع می‌گویند.

(مسأله 2625) خوردن سرگین و آب دماغ و به طور کلّی چیزهای خبیث که طبیعت انسان از آن متنفّر است حرام است ولی اگر پاک باشد و مقداری از آن بطوری با چیز حلال مخلوط شود که در نظر مردم نابود حساب شود؛ خوردن آن اشکال ندارد.

(مسأله 2626) خوردن خاک و گِل حرام است ولی خوردن کمی از تربت حضرت سیّد الشّهد× برای شفا، و خوردن گل داغستان و گل ارمنی برای معالجه اگر علاج منحصر به خوردن اینها باشد اشکال ندارد.

(مسأله 2627) فرو بردن آب بینی و خلط سینه که در فضای دهان نیامده حرام نیست ولی اخلاط بینی و سینه که در فضای دهن وارد شده است از فرو بردن آن در صورت توجّه و التفات اجتناب شود. و نیز فرو بردن غذائی که موقع خلال کردن، از لای دندان بیرون می‌آید اگر طبیعت انسان از آن متنفّر نباشد اشکال ندارد.

(مسأله 2628) خوردن چیزی که برای انسان ضرردارد حرام است ولی اگر ضرر کم باشد که عقلاء به آن اعتنا نکنند، حرام نیست.

(مسأله 2629) خوردن گوشت اسب و قاطر و الاغ مکروه است و اگر کسی با آنها وطی یعنی نزدیکی نماید، خود و نسلشان حرام می‌شوند و بول و سرگین آنها نجس می‌شود و باید آنها را از شهر بیرون ببرند و در جائی دیگر بفروشند و بر وطی کننده لازم است قیمت آن را به صاحبش بدهد.

(مسأله 2630) اگر با گاو و گوسفند و شتر نزدیکی کنند، بول و سرگین و نسل آنها نجس می‌شود و آشامیدن شیر و خوردن گوشت آنها و نسل آنها نیز حرام است و باید بدون آنکه تأخیر بیفتد آن حیوان را بکشد و بسوزانند و کسی که با آن وطی کرده پول آن را به صاحبش بدهد و در این حکم فرقی میان صغیر و کبیر، عالم به حُکم و جاهل نیست.

(مسأله 2631) آشامیدن شراب حرام و در بعضی از اخبار بزرگترین گناه شمرده شده است و اگر کسی آن را حلال بداند در صورتی که ملتفت باشد که لازمه حلال دانستن آن تکذیب خدا و پیغمبر می‌باشد کافر است. از حضرت امام جعفر صادق× روایت شده است که فرمودند، شراب ریشه بدیها و منشأ گناهان است و کسی که شراب می‌خورد، عقل خود را از دست می‌دهد و در آن موقع خدا را نمی‌شناسد و از هیچ گناهی باک ندارد و احترام هیچ کس را نگه نمی‌دارد و حقّ خویشان نزدیک را رعایت نمی‌کند و از زشتیهای آشکار رو نمی‌گرداند و روح ایمان و خدا شناسی از بدن او بیرون می‌رود و روح ناقص خبیثی که از رحمت خدا دور است در او می‌ماند و خدا و فرشتگان و پیغمبران و مؤمنین او را لعنت می‌کنند و تا چهل روز نماز او قبول نمی‌شود و روز قیامت روی او سیاه است و زبان از دهانش بیرون می‌آید و آب دهان او به سینه اش می‌ریزد و فریاد تشنگی او بلند است.

(مسأله 2632) سر سفره‌ای که در آن شراب می‌خورند، اگر انسان یکی از آنان حساب شود، نباید نشست و از چیز خوردن از آن سفره هم باید اجتناب کرد.

(مسأله 2633) بر هر مسلمان واجب است مسلمان دیگری را که نزدیک است ازگرسنگی یا تشنگی بمیرد، نان و آب داده و او را از مرگ نجات دهد.