آب کُر
آب کُر
(مساله 16) آب کُر، مقدارآبی است که اگر در ظرفی که درازا و پهنا و گودی آن هر یک سه وجب ونیم است بریزند،آن ظرف را پر کند. و وزن آن از صد و بیست و هشت منِ تبریز بیست مثقال کمتر است و احتیاط این است که مقدار419 / 377 کیلوگرم را در نظر بگیرند.
(مساله 17) اگر عین نجس، مانند بول و خون به آب کُر برسد، چنانچه به واسطه آن بو یا رنگ یا مزه آب تغییر کند آب نجس می‌شود و اگر تغییر نکند، نجس نمی‌شود.
(مساله 18) اگر بوی آب کُر به واسطه غیر نجاست تغییر کند، نجس نمی‌شود.
(مساله 19) اگر عین نجس مانند خون به آبی که بیشتر ازکُر است برسد و بو یا رنگ یا مزه قسمتی از آن را تغییر دهد، چنانچه مقداری که تغییر نکرده کمتر ازکُر باشد،تمام آب نجس می‌شود. و اگر به اندازه کُر یا بیشتر باشد، فقط مقداری که بو یا رنگ یا مزه آن تغییر کرده نجس است.
(مساله 20) آب فواره اگر متّصل بکر باشد، آب نجس را در صورتی که مخلوط به آن بشود پاک می‌کند، ولی اگر قطره قطره روی آب نجس بریزد، آن را پاک نمی‌کند، مگر آنکه چیزی روی فواره بگیرند، تا آب آن قبل از قطره قطره شدن به آب نجس متّصل شود و با آن مخلوط گردد.
(مساله 21) اگر چیز نجس را زیر شیری که متّصل به کُر است بشویند، آبی که از آن چیز می‌ریزد اگر متّصل به کُر باشد و به واسطۀ نجاست بو یا رنگ یا مزه آن تغییر نکرده باشد، پاک است.
(مساله 22) اگر مقداری از آب کُر یخ ببندد و باقی آن بقدر کُر نباشد، چنانچه نجاست به آن برسد نجس می‌شود، و هر قدر از یخ هم آب شود نجس است.
(مساله 23) آبی که به اندازه کُر بوده، اگر انسان شک کند از کُر کمتر شده یا نه، مثل آب کُر است، یعنی چیز نجس شده را پاک می‌کند و اگر نجاستی هم به آن برسد نجس نمی‌شود. و آبی که کمتر از کرُ بوده و انسان شک دارد به مقدار کرُ شده یا نه، حکم آب کُر ندارد.
(مساله 24) کُربودن آب، به دو راه ثابت می‌شود:
اول: آنکه خود انسان تشخیص دهد.
دوم: آنکه دو مرد عادل خبر دهند.