(بول و غائط كردن)

(مسئله ٥٧) واجب است انسان وقت تخلى و مواقع دیگر عورت خود را از كسانى كه مكلفند، اگر چه مثل خواهر و مادر با او محرم باشند، و همچنین از دیوانه ممیز و بچه‏هاى ممیز كه خوب و بد را مى‏فهمند بپوشاند، ولى زن و شوهر لازم نیست عورت خود را از یكدیگر بپوشانند.

(مسئله ٥٨) لازم نیست با چیز مخصوصى عورت خود را بپوشاند و اگر مثلا با دست هم آن را بپوشاند كافى است.

(مسئله ٥٩) موقع تخلى باید طرف جلوى بدن یعنى شكم و سینه رو به قبله و پشت به قبله نباشد.

(مسئله ٦٠) اگر موقع تخلى طرف جلوى بدن كسى رو به قبله یا پشت به قبله باشد و عورت را از قبله بگرداند، كفایت نمى‏كند. و اگر جلوى بدن او رو به قبله یا پشت به قبله نباشد، احتیاط واجب آن است كه عورت را رو به قبله یا پشت به قبله ننماید.

(مسئله ٦١) در موقع تطهیر مخرج بول و غائط رو به قبله و پشت به قبله بودن اشكالى ندارد، ولى اگر در موقع استبراء، بول از مخرج بیرون آید در این حال رو به قبله و پشت به قبله بودن حرام است.

(مسئله ٦٢) اگر براى آنكه نامحرم او را نبیند مجبور شود رو به قبله یا پشت به قبله بنشیند، باید رو به قبله یا پشت به قبله بنشیند. و نیز اگر از راه دیگر ناچار باشد كه رو به قبله یا پشت به قبله بنشیند، مانعى ندارد.

(مسئله ٦٣) احتیاط واجب آن است كه بچه را در وقت تخلى رو به قبله یا پشت به قبله ننشانند، ولى اگر خود بچه بنشیند جلوگیرى از او واجب نیست.

(مسئله ٦٤) در چهار جا تخلى حرام است: اول: در كوچه‏هاى بن بست در صورتى كه صاحبانش اجازه نداده باشند. دوم: در ملك كسى كه اجازه تخلى نداده است. سوم: در جایى كه براى عده مخصوصى وقف شده است، مثل بعضى از مدرسه‏ها. چهارم: روى قبر مؤمنین در صورتى كه بى‏احترامى به آنان باشد.

(مسئله ٦٥) در سه صورت مخرج غائط فقط با آب پاك مى‏شود: اول: آنكه با غائط، نجاست دیگرى مثل خون بیرون آمده باشد. دوم: آنكه نجاستى از خارج به مخرج غائط رسیده باشد. سوم: آنكه اطراف مخرج بیشتر از مقدار معمول آلوده شده باشد. و در غیر این سه صورت مى‏شود مخرج را با آب شست و یا به دستورى كه بعدا گفته مى‏شود با پارچه‏و سنگ و مانند اینها پاك كرد، اگر چه شستن با آب بهتر است.

(مسئله ٦٦) مخرج بول با غیر آب پاك نمى‏شود، و مردها اگر بعد از برطرف شدن بول یك مرتبه بشویند كافى است، ولى زنها و همچنین كسانى كه بولشان از غیر مجراى طبیعى مى‏آید، احتیاط واجب آن است كه دو مرتبه بشویند.

(مسئله ٦٧) اگر مخرج غائط را با آب بشویند، باید چیزى از غائط در آن نماند، ولى باقى ماندن رنگ و بوى آن مانعى ندارد. و اگر در دفعه اول طورى شسته شود كه ذره‏اى از غائط در آن نماند، دوباره شستن لازم نیست.

(مسئله ٦٨) هرگاه با سنگ و كلوخ و مانند اینها غائط را از مخرج برطرف كنند، اگر چه پاك شدنش محل تامل است، ولى نماز خواندن مانعى ندارد، و چنانچه چیزى هم به آن برسد نجس نمى‏شود، و ذره‏هاى كوچك و لزوجت محل اشكال ندارد.

(مسئله ٦٩) لازم نیست با سه سنگ یا سه پارچه مخرج را پاك كنند بلكه با اطراف یك سنگ یا یك پارچه هم كافى است، بلكه اگر با یك مرتبه هم غائط برطرف شد، كفایت مى‏كند. ولى با استخوان و سرگین و یا چیزهایى كه احترام آنها لازم است، مانند كاغذى كه اسم خدا بر آن نوشته، اگر پاك كند محل را، نماز نمى‏تواند بخواند.

(مسئله ٧٠) اگر شك كند كه مخرج را تطهیر كرده یا نه، اگر چه همیشه بعد از بول یا غائط فورا تطهیر مى‏كرده، باید خود را تطهیر نماید.

(مسئله ٧١) اگر بعد از نماز شك كند كه قبل از نماز مخرج را تطهیر كرده یا نه، نمازى كه خوانده صحیح است، ولى براى نمازهاى بعد باید تطهیر كند.